Beskidy to liczne pasma górskie wchodzące w skład gór Karpat. Aby umożliwić i ułatwić zwiedzanie tych rozległych i pięknych gór animatorzy ruchu turystycznego w latach 1924 – 35 wytyczyli szlak turystyczny, którym przemierzyć możemy całe Beskidy. Szlak ten to Główny Szlak Beskidzki. Powstał on z inicjatywy jednego z najwybitniejszych działaczy Polskiego towarzystwa Tatrzańskiego Kazimierza Sosnowskiego. Znakowaniem szlaku zajął się Odział Nowosądecki Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego według projektu prof. Sosnowskiego. Potem poszczególne odcinki szlaku znakowały tez inne odziały Katowicki i Babiogórski. Ukończono go w 1929r , prowadził on przez cały grzbiet Beskidów Zachodnich od Cieszyna aż do Krynicy. Odcinek szlaku w Beskidach Wschodnich opracował inny wybitny działacz turystyczny Mieczysław Orłowicz i oznakowano go w latach 1925 – 35. Wtedy też po śmierci Józefa Piłsudskiego otrzymał on jego imię. Miał on długość ok. 750 km i sięgał daleko, aż po kresy Karpat Wschodnich w granicy II Rzeczpospolitej. Po II Wojnie Światowej zmieniono nieco przebieg szlaku skracając go o tereny, które po zmianie granic nie należały już do Polski, a więc o Karpaty Wschodnie, zmieniono też nieznacznie jego przebieg w Bieszczadach. Od 1973r Główny Szlak Beskidzki nosi imię Kazimierza Sosnowskiego.
Historia powstania Głównego Szlaku Beskidzkiego
