Nazwa wsi prawdopodobnie wywodzi się od imienia bądź nazwiska właściciela, prawdopodobnie był nim Benedykt albo Benjamin, została założona w XV wieku. Ludność zamieszkująca miejscowość Beniowa trudniła się ekstensywnym rolnictwem i hodowlą owiec, pracą przy wycince lasów oraz wypalaniu węgla drzewnego. W miarę upływu czasu mieszkańcy emigrowali, także za granicę, głównie do Kanady. Koniec końców wieś opustoszała całkowicie. Do najważniejszych miejsc należy cmentarz z trzynastoma nagrobkami, ruiny przyczółka mostowego, pozostałości pasterskiego szałasu z lat siedemdziesiątych, pokaźna lipa i wiąz. W opustoszałej wiosce znajduje się także kamienny fundament drewnianej cerkwi i chrzcielnica, z kamienną podstawą w kształcie ryby. Opuszczona i zniszczona miejscowość została zakonserwowana i częściowo odrestaurowana oraz opisana przez uczestników obozu naukowego Towarzystwa Opieki nad Zabytkami oraz Dyrekcję Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Beniowa – jedna z wielu opuszczonych wsi
