Opustoszała wieś, która znajduje się właściwie na końcu Polski. Założona została w 1560 roku na prawie wołoskim przez śląski ród Kmitów, od roku 1580 była własnością rodziny Tarło, a od początku XVIII wieku do 1939 – rodziny Stroińskich. Jeszcze w XIX wieku wieś była zamieszkana przez około 355 mieszkańców (Polaków, Rusinów, Niemców i Żydów) i liczyła 50 domostw. Znajdowały się w niej dwie drewniane cerkwie (obydwie pod wezwaniem św. Stefana) i kościół rzymskokatolicki. W czasach międzywojennych Sianki były znanym w Polsce ośrodkiem narciarskim, miejscowość tą odwiedził także Marszałek Józef Piłsudski. Po wybuchu drugiej wojny światowej, przez wieś przebiegała granica Rzeszy Niemieckiej i Związku Sowieckiego. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, po krwawej zawierusze na pograniczu i polsko-sowieckiej korekcie granic w roku 1951 wieś przecięła granica Polski i Związku Sowieckiego, obecnie przebiega przez miejscowość granica Polski i Ukrainy. Zamieszkana jest ukraińska część miejscowości, polska część wsi Sianki jest całkowicie wysiedlona i opustoszała, a w drugiej połowie XX wieku, w okresie komunistycznym niszczono nawet obiekty zabytkowe i sakralne (w tym – neogotycką kaplicę). W części polskiej zachowały się kamienne fundamenty cerkwi pod wezwaniem. św. Stefana i nagrobki przedwojennych właścicieli: Klary z Kalinowskich i Franciszka Stroińskiego, znane jako Grób Hrabiny. Prawdopodobnie w pobliżu miejscowości Sianki znajduje się źródło Sanu, stąd też polska i rusińska/ukraińska nazwa miejscowości.
Wieś Sianki i Grób Hrabiny
