Magurski Park Narodowy leży około osiemdziesiąt kilometrów od Nowego Sącza i dziewięćdziesiąt kilometrów od Tarnowa. Na terenie Parku góry są łagodne a szczególnym atutem tego terenu są wsie z zabytkowymi cerkwiami oraz pozostałości połemkowskich wsi, gdzie zatrzymał się czas. Prawie cały park porośnięty lasem, przede wszystkim są to lasy bukowe, jodłowe a czasami, chociaż dużo rzadziej jaworowe. W lasach mieszka bardzo dużo zwierząt, w tym, miedzy innymi są to bardzo często gatunki zaliczane do zagrożonych, takich jak: puszczyk uralski, myszołowy, orliki, rysie, żbiki, niedźwiedzie i wilki. Oprócz tego jest wiele pospolitych zwierząt, jak na przykład: sarny, jelenie i dziki, dla których lasy parku narodowego są domem. Na terenie Beskidu Niskiego zamieszkiwali Łemkowie, którzy niestety w ramach akcji ‘Wisła’ zostali przesiedleni na Dolny Śląsk, Opolszczyznę i Mazury. Łemkowie jest to ludność, która się wykształciła z ludności Ruskiej i Wołoskiej wyznania prawosławnego i greckokatolickiego. Turyści wędrujący szlakami beskidzkimi natrafiają na ślady przeszłości łemkowskiej, takie jak cerkwie, banie, które przypominają o Łemkach i ich historii. Atrakcją turystyczną są festiwale łemkowskie, które odbywają się co roku, największy z nich odbywa się w Zdyni. W Parku Magurskim jest dziewięć szlaków pieszych, pięć rowerowych oraz jeden, dziesięciokilometrowy, konny.
Magurski Park Narodowy – atrakcja Beskidu Niskiego
