Już w XV wieku w kronikach Jana Długosza pojawiły się pierwsze wzmianki na temat ziemi zwanej Bieszczady. Znajdowała się ona w strefie granicznej między Polską, Rosją a Węgrami. Był to sporny teren pomiędzy kilkoma państwami, ale w 1340 roku Kazimierz Wielki na stałe włączył go do Polski. Rody Kmitów i Balów oraz przybysze z Karpat i Bałkanów bardzo aktywnie kolonizowali właśnie te tereny. Hodowla bydła i wypalanie węgla drzewnego były głównymi aktywnościami tychże ludów. Podczas I wojny przez Bieszczady przebiegał front rosyjsko-austriacki. W 1918 roku wojska Polaków walczyły z oddziałami Semena Petlury właśnie o te ziemie. W okresie międzywojennym potyczki polsko-ukraińskie nasilały się, gdyż Ukraińcy dążyli do odzyskania niepodległości. Na początku II wojny światowej Hitler podzielił się Bieszczadami ze Stalinem wzdłuż linii rzeki San. Dzięki przychylności oficerów niemieckich Ukraińcy mogli utworzyć powstańcze oddziały UPA. Nacjonaliści mordowali Polaków, Żydów i Cyganów aż do 1947 roku – do czasu pamiętnej akcji Wisła. W 1951 roku Polska zawarła umowę z ZSRR o wymianie terytorialnej. Obszar na lewo od Bugu, na zachód od Sokala znalazł się w rękach Rosjan. Były to ziemie z bogatymi złożami węgla i ropy naftowej. Natomiast powierzchnie w rejonie Ustrzyk Dolnych i Lutowiska, które przypadły Polakom w zamian, były słabo zagospodarowane.
Bieszczady w świetle historii
